با افزایش سن فرد ممکن است تغییراتی را از نظر شنوایی تجربه کند. یکی از بیماری‌های رایجی که در هر شخصی با بالارفتن سن ممکن است بروز پیدا کند، پیرگوشی است که علائم خاصی دارد. اگر درباره درمان و روش‌های پیشگیری این اختلال سوالاتی دارید، مطالعه ادامه مطالب می‌تواند کمک کننده باشد.

پیرگوشی چیست؟

به کاهش تدریجی شنوایی مرتبط با افزایش سن در هر دو گوش، پیرگوشی گفته می‌شود. این یک مشکل رایج مرتبط با پیری است. از هر ۳ بزرگسال بالای ۶۵ سال، یک نفر مبتلا به پیرگوشی است. به دلیل تغییر تدریجی در شنوایی، برخی از افراد از همان ابتدا از تغییر شنوایی خود آگاه نیستند. در بیشتر موارد شروع این مشکل با ناتوانی در شنیدن صداهایی مانند زنگ تلفن یا زنگ در شروع می‌شود.

علائم پیرگوشی

• درک مکالمات برای فرد دشوار بوده و از دیگران درخواست می کند حرف خود را تکرار کنند
• نشنیدن صدای تلفن و زنگ در
• گفتار دیگران مبهم به نظر می رسد
• تشخیص صداهای بلند مانند س یا ث مشکل است
• شنیدن اصوات مزاحم ناشی از وزوزگوش

چه عواملی باعث پیرگوشی می‌شوند؟

ممکن است دلایل زیادی برای کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن وجود داشته باشد. پیرگوشی بیشتر اوقات به دلیل تغییرات در در داخل گوش داخلی (شایع ترین)، در داخل گوش میانی و در امتداد مسیرهای عصبی به مغز رخ می‌دهد. علاوه بر افزایش سن، سایر مواردی که باعث ایجاد پیرگوشی می‌شوند عبارتند از:

• قرار گرفتن مداوم در معرض صدای بلند (مانند موسیقی یا سر و صدای مربوط به کار)
• از دست دادن سلول‌های مویی گوش (گیرنده‌های حسی در گوش داخلی)
• عوامل ارثی و ژنتیکی
• شرایط مختلف سلامتی، مانند بیماری قلبی یا دیابت
• عوارض جانبی برخی داروها مانند آسپرین و برخی آنتی بیوتیک‌ها

پیشگیری از ابتلا به پیرگوشی

این یک وضعیت برگشت ناپذیر است؛ بنابراین پیشگیری مهم است:

• قرار گرفتن در معرض نویز و صداهای بلند را کاهش دهید. برای جلوگیری از آسیب بیشتر به شنوایی، از گوش بند مخصوص استفاده کنید. اجتناب از قرار گرفتن مداوم در معرض صداهای بلند می‌تواند به محافظت از شنوایی شما و جلوگیری از کاهش تدریجی شنوایی کمک کند.
• با مشورت پزشک، داروهایی که عوارض جانبی مرتبط با شنوایی دارند و باعث پیرگوشی می‌شوند را کاهش دهید.
• سیگار کشیدن را متوقف کنید.
• رژیم غذایی کم چرب می‌تواند سرعت پیری گوش را کاهش دهد.

زندگی با کم شنوایی مرتبط با سن

اگر کم شنوایی دارید، متخصص مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند شما را به متخصصان شنوایی ارجاع دهد:

متخصص گوش و حلق و بینی

پزشک متخصصی که حوزه تخصص آن در مورد بیماری‌های گوش، بینی و گلو است.

متخصص مغز و اعصاب

برای برخی موارد مراجعه به متخصص مغز و اعصاب نیز توصیه می‌شود. این مورد برای بررسی سایر علل کم شنوایی و همچنین تشخیص علائم و نشانه‌های عصبی مرتبط مانند سرگیجه و سر درد لازم است.

شنوایی‌شناس یا همان ادیولوژیست

متخصص مراقبت‌های بهداشتی بوده که در آزمایش مشکلات شنوایی و مدیریت مشکلات شنوایی تخصص دارد. اگر کم شنوایی ناگهانی دارید فوراً به پزشک خود مراجعه کنید، زیرا ممکن است یک مشکل جدی شنوایی ایجاد شود.